Bardzo posępna postać. Zwana Posępne Serce. Czy tam Shadowheart. Generalnie postać, kompan, elfka w sumie też. I kleryk.
Czyli kapłanka. W D&D klerycy to kapłani. Tacy co mają czary i walczą też wręcz. Albo dystansowo, np. z łuku itp. No i ona walczy. Słabo trafia jak używa czarów. Dla ludzi to bardzo zabawne. Robią sobie z tego żarty. Memy. I w ogóle jest zabawnie. To jest właśnie ta postać, ten kleryk, ta elfka, ta kapłanka, która jest kompanem gracza.
The undead are not very nice. – Posępna
No i można z nią romansować. A nawet trzeba. Ale też można. I jest to postać dość popularna również. Podobnie jak Astarion. No i w ogóle, nie. A poniżej jest ilustracja.
Bardzo fajna ilustracja. Znów tekst. Coś tam trzeba pisać.
Jest tutaj generalnie teskt akapitu znów. No i fajnie że jest. Bo musi być. To jest. Po prostu jest tekst.
I’m the god’s favorite princess. And other such shit I never said in the game, by my voice actress said in media. – Posępna
Bardzo zabawne i śmieszne. No i jest cytat. Więc w ogóle fajnie.
A tu jest znów tekst. I jeszcze trochę tekstu. No i super.
No. Więc to powoli koniec tego artykułu. Po prostu. Trochę tekstu jeszcze i opisu. I tekst. No i znowu trochę treści musi tu być by była treść w artykule. Tak właśnie. Nie inaczej.
Bardzo fajnie, generalnie. Ale artykuł tutaj się kończy. Takim właśnie morałem, że tak po prostu. Artykuł tutaj ma zakończenie póki co.
Ale to nic, do zobaczenia w następnym.
No i w ogóle. Jakiś tekst. Do zobaczenia. No, zdecydowanie.
Yo. Końcówka artykułu i ostatni akapit tego tekstu. Tak po prostu. Bo musi być tekst.
